Hooggeëerd bezoek

Zo hier ben ik dan eindelijk, met een verslagje over pap en mams reisje naar Oz (voor zover ik er ook bij was). De eerste paar dagen van hun dat ze Australië leerde kennen, mocht ik ze rondleiden in mijn stad Brisbane, 3 dagen kwamen ze op bezoek. Toen zijn ze twee weken zelf rond gaan reizen en daarna zijn we allemaal naar Alice Springs gevlogen voor een avontuur in de outback.

Na een lange vlucht en voor mij een tijd wachten die voorbij kroop, kwamen ze zondag nacht dan eindelijk aan op het vliegveld. Helaas lag ik toen allang te slapen dus de volgende ochtend vroeg op om snel naar hun hotel te gaan en een dikke knuffel te geven, en wat waren ze blij me te zien haha. Na wat cadeautjes uitgewisseld te hebben gingen we lekker uit ontbijten en het voelde al gauw heel normaal dat ze er waren, alsof we gewoon samen op vakantie waren. Die dag zijn we de stad een beetje gaan verkennen, kennis gemaakt op het werk, lekkere zelf gemaakte hash-brown burgers gegeten en de jetlag proberen te verwerken. Ik had geluk want op de hotel kamer stonden twee grote bedden, dus voor 2 nachtjes heb ik mijn vertrouwde, zelf gebouwde Ikea bedje ingeruild voor een dik vet hotel bed. Voor de dinsdag hadden we grootste plannen en moesten daarom ook al om 6 uur de taxi hebben, op naar de ferry want we gingen naar Moreton Island, een van de twee bekende eilanden rondom Brisbane. Na een lange ferry tocht kwamen aan op het eiland en het was al meteen een plaatje, perfect plekje om een heerlijk ontbijtje op het strand te nemen. Toen besloten om een wandeling te maken die uitte in de ‘dessert’, heel erg benieuwd wat dit was, want Moreton Island is het 3e grootste zandeiland van Australia. Na wat mooie uitzichten onderweg kwamen we dan eindelijk uit bij een ongelooflijk grote zandvlakte met een paar grote heuvels, en het mooiste was dat we letterlijk de enige waren daar. Pap en ik konden het natuurlijk niet laten om hard van de berg af te rennen en zo stonden we ineens in het midden van de zandvlakte, prachtig. Daarna snel weer omhoog want we moesten op tijd terug zijn voor de quad-bike tour die we hadden geboekt. Na een korte uitleg en een probeer rondje op het strand gingen we van start. Super vet om langs het zand en door de grote zandvlaktes te crossen met een prachtig uitzicht. 1 keer steeg de snelheid me een beetje naar het hoofd en toen vloog ik, aka Evil Knievel, uit de bocht. Maar als prima chauffeur kwam ik al gauw weer terug op de baan. Heel erg vet. Toen dat was afgelopen was de dag nog lang niet voorbij, dus besloten we mee te doen aan een eco-beach-walk. Het stelde niet zo heel veel voor, maar we hadden geluk want iets heel bijzonders gebeurde er. Midden op de dag kwamen de wilde dolfijnen heel dicht bij de kust, het was prachtig om voor de eerste keer in mijn leven wilde dolfijnen te zien, en dan van zo dichtbij! Na nog wat uurtjes op het strand te hebben gespendeerd ging tegen zonsondergang de ferry terug naar de bewoonde wereld. Het was een super dag en voor pap en mam een super eerste indruk van het land. Met voor hun nog veel meer in het vooruitzicht!

En dan zijn nu de 2 weken aangebroken waar pap en mam zelf gingen reizen, dat zullen ze jullie thuis wel in geur en kleur vertellen want ze hebben genoten! Ondertussen heb ik eigenlijk maar 1 ding meegemaakt wat ik toch echt even moet vertellen. We gingen naar een gratis festival van een van de bekendste radio stations hier met grote artiesten op het podium. Helaas regende het maar dat stopte ons niet. Na 3 uur rijden kwamen we dan eindelijk aan, in het begin was het super leuk en de regen maakte niks uit. Maar na een tijdje wou het maar niet ophouden en de hele festival grond was doorweekt, we stonden tot onze enkels in het water! Tot overmaat van ramp was de apparatuur nat geregend dus de laatste twee bands, waar iedereen voor kwam, kwamen mededelen dat het festival werd afgelast. Dus na 2 uur lol konden we weer 3 uur naar huis rijden. We zaten allemaal half naakt in de auto omdat we helemaal doorweekt waren, dus toen waren we erg blij dat we een DRIVE-THRU bottleshop tegen kwamen waar we onszelf fijn konden trakteren op een paar biertjes zonder dat iedereen onze blote kont zag haha.

Oke en dan nu verder met onze AWESOMEEEEEEEE reis naar Alice Springs en het binnenland van Oz. Ik vloog vanuit Brissie en pap en mam vanuit Melbourne en zo kwamen we haast tegelijk aan op het vliegveld. Hier begon het al, heel bijzonder, want vanuit het vliegtuig zie je niks geen grote gebouwen of enig leven. Alles wat je ziet is een grote vlakte vol natuur. En zodra je uit het vliegtuig stapt mag je over de baan rustig naar binnen lopen waar het van buiten lijkt of je even een café binnen loopt. Daar zaten pap en mam al op me te wachten en toen konden we samen vertrekken naar ons hotel. Dat was in Alice Springs, eerste indruk: ontzettende veel echte Aboriginals hangen maar wat rond op straat, niet mijn types qua uiterlijk zal ik maar zeggen, af en toe een nare geur en ze lijken allemaal op elkaar. Verder is die stad zelf ongeveer net zo groot als Venray en omstreken, maar het zijn eigenlijk maar wat gebouwen neergezet op een stuk grond en er wordt niks moois van gemaakt. De dag erna heb ik die mening toch enigszins veranderd. Na een didgeridoo workshop in de stad hadden we namelijk een gourmet-diner tour geboekt met Bob, om Alice Springs en omstreken te verkennen. Samen met nog een vrouw uit Sydney, Gail, hadden we dus een klein en gezellig groepje. Bob nam ons mee in de natuur van Alice Springs en liet ons alle ins en outs zien, en vertelde veel over hoe de Aboriginals leven/leefde. ’s Avonds ging Bob, die trouwens een chef kok is en 3 jaar in Eindhoven heeft gewerkt omdat hij een NL vriendin had waardoor hij heeft deelgenomen aan de aller eerste All You Need Is Love aflevering, voor ons koken om het kampvuur met echt bush-food o.a. fruit, groenten, emu en kangaroo. Het was heerlijk en ontzettend gezellig en er werd gezongen van het volkslied tot zie de maan schijnt door de bomen tot ABBA en de bijpassende dansjes door mam en Gail.

De volgende dag begonnen we aan onze 3 daagse safari tour, waar ik al die tijd naar uit had gekeken. Met een groep van 14 personen (Frans, Duits, Australisch en Nederlands) zouden we Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon gaan ontdekken, waarbij we sliepen in luxe tentjes (glamorous camping) en geserveerd werden met elke dag heerlijk ontbijt/lunch/diner speciaal voor ons bereid door Jana. Er zijn in het binnenland van Australië maar paar wegen, die eindeloos lang zijn. En om het uur kom je een roadhouse tegen waar je kan tanken en wat drinken of eten in het cafeetje. Roadhouse 1 was een camelfarm, waar ook een tamme dingo woonde. Een dingo is een soort wolf, waarvan word gezegd dat ze erg gevaarlijk zijn. Roadhouse 2 was ook erg bijzonder, ze hadden namelijk een Emu als huisdier. En bij Roadhouse 3 leefde Charlie de kakatoe.

De eerste dag kwamen we ‘s middags aan op het kamp, want het is nog zo’n 5 uur rijden van Alice Springs naar Uluru. Na een goeie lunch vertrokken we meteen naar Uluru, aka Ayers Rock, de bekende rode steen die op alle ansichtkaarten staat (348m hoog). We zijn hier rond om heen gelopen want klimmen is niet direct verboden maar de Aboriginals verzoeken de toeristen de rots niet te beklimmen want is het heilig voor hun. ’s Avonds van een afstandje de zonsondergang bekeken, dit beloofde veel, met kleuren spelingen en al. Maar helaas was het een beetje een sombere dag want er zaten wolken voor de zon. Op een paar minuten na hebben we de kleurwisselingen dus niet gezien. Maar dit werd allemaal goed gemaakt met een aantal glaasjes champagne en heerlijke hapjes die we erbij kregen. Eenmaal terug in het kamp zijn we na het eten nog even met een aantal bij het kampvuur gaan zitten en daarna mochten we fijn slapen in een prima bed in een prima tent maar in een ijs en ijs koude nacht. Het voelt heel raar aan want ’s nachts is het ijskoud en na zonsopgang begint het steeds en steeds warmer te worden totdat je ‘s middags de winterjas in wilt ruilen voor een korte broek en T-shirtje.

Zo na een fijn bibber nachtje weer vroeg op voor ontbijt en daarna hop de bus in om de zonsopgang te bewonderen op Kata Tjuta (546m hoog, betekend: 36 hoofden), een rots vele male groter dan Uluru dat in de buurt ligt. Daarna zijn we dichterbij gereden en hebben we een lange wandeltocht gedaan ‘Valley of the winds’, het was de naam zeker waard. Persoonlijk vond ik dit al veel leuker als Uluru, omdat je hier echt door de rotsen heen liep ipv. erover heen, en de nodige kangoeroes zijn ook hier gespot. Na een wandeling van een paar uur gingen we weer terug naar het kamp voor lunch (HEERLIJKE kamelen burgers) en ‘s middags vertrokken we voor een 4 uur durende busrit op weg naar Kings Canyon, de plek waar ik het meest naar uitkeek. Onderweg zijn we nog even gestopt langs de weg om met z’n allen hout te zoeken voor het kampvuur die avond. Verder kwamen we langs de weg wilde eagles, kamelen, paarden, emus en kangeroes tegen! Eenmaal aangekomen in ons nieuwe kamp, wat er ongeveer hetzelfde uitzag, had de reisleider een mededeling: hij had namelijk een aantal ‘swags’ gevonden, dat zijn een soort slaapzakken met een matrasje erin die je ontzettend warm houden. Met de vraag of iemand van ons die nacht buiten wou slapen. Samen met 3 andere ging ik de bikkel uithangen en dus buiten slapen. Eerst nog even gezellig bij het kampvuur gezeten, we hadden een leuke groep, met marshmallows en wijn. Toen we eenmaal onze ‘bedden’ gingen klaarleggen werden we toch wel een beetje bang, ik in ieder geval wel. We hoorde Dingo’s. Eerst dachten we dat pap een grap met ons uithaalde maar toen bleek het toch echt te zijn, en ze kwamen zo dicht bij dat ze aan de rand van het kamp stonden (we konden ze niet zien, het was donker, maar je kon ze goed horen). Ze maken dus een wolven geluid, blaffen kunnen ze niet, alleen janken. Maar volgens Jana deden ze hier niks omdat ze hier niet verwend waren door de toeristen net als in andere gebieden. Dus dat geloofde we dan maar en vol goede moed kropen we onze swags in, uitkijk op een prachtige heldere lucht, miljoenen sterren en een vallende. We konden de Milkyway en de Southern Cross heel goed zien. Prima beeld om mee in slaap te vallen en de volgende ochtend werd ik gewekt door pap en mam en ik had me toch heerlijk geslapen!

Vroeg in de ochtend vertrokken we naar Kings Canyon om als een van de eerste groepen daar te zijn. Kings Canyon was alles wat ik ervan verwacht had en meer. Het was een groot paradijs voor mij. We konden boven op de canyon lopen en ipv. een uitgezet pad te volgen kon je gaan en staan waar je wou. Heen en weer springen over de rotsen en mama bang maken door op het randje van de afgrond te gaan zitten. Ook hier waren enkelen delen verboden om te komen, omdat ze heilig waren voor de Aboriginals maar aangezien die nooit boven op de canyon kwamen (doordat daar geen eten was) mochten wij daar overal lopen. Een grote speeltuin dus. Ik raad jullie allemaal aan om gewoon fijn naar de foto’s te kijken want dat zegt veel meer dat al dat geklets van mij!

Na de middags zijn we weer terug gereden naar Alice Springs, en onderdeel van deze tocht was een 196 km lange hobbel de bobbel rode onverharde weg, vet cool. ’s Avonds zijn we in Alice nog naar een didgeridoo concert geweest van onze didgeridoo leraar van een paar dagen ervoor. Het was eigenlijk heel leuk om te zien maar we waren allemaal zo moe dat we blij waren toen het voorbij was en we heerlijk in bed konden liggen. De volgende dag vlogen we weer terug naar Brisbane met z’n allen om daar nog 3 dagen rond te kijken. We hebben het een beetje rustig aan gedaan, vooral lekker gegeten, gedronken en souvenirtjes geshopt. Dinsdag moest ik weer werken dus hebben pap en mam nog een walking-tour door de stad gedaan en ’s Avonds hebben we Australia-Japan WK kwalificatie gekeken in de kroeg, 1-1, maar helaas is het voetbal hier niet zo groot dus er waren weinig supporters in de kroegjes (dat was de volgende dag met een belangrijke rugby match wel anders). Woensdag ochtend weer snel afscheid genomen van pap en mam, die hadden nog een week tegoed in het noorden van het land en dan vliegen ze ook weer naar huis.

Het is dus alles bij elkaar een super super leuke tijd geweest en nu kan ik er wel weer f tegen aan voor de komende 2,5 maand. Heb nog een hoop leuks in het vooruitschiet!

En voor iedereen die foto’s wil zien of verhalen wil horen van dit mega coole fantastische land moet maar gewoon even op bezoek gaan bij pap en mam :) wat tussen die meer als 1000 foto’s zitten toch een aantal pracht kiekjes!

Toedels en tot de volgende keer maar weer!!!!!!! En een heeeeel fijne vakantie gewenst