SKYDIVEN

AAAAH. Skydiven is het vetste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan! En ik wil alleen maar nog een keer en nog een keer. Echt onvoorstelbaar hoe het voelt om uit een vliegtuig te springen en met een vrije val naar beneden. Die hele ervaring verdiend natuurlijk een eigen verslagje.

Het oorspronkelijke plan was om afgelopen zaterdag in Brisbane zelf te skydiven,Estelle en ik. Maar toen we vrijdag de video/foto’s wouden boeken, zeiden ze ons dat we alleen handi-cam konen (instructeur heeft camera op zijn hand) en geen solo foto’s (springt een cameraman met je mee). Wij wouden percee solo video’s want dat beeld is stukken beter. Dus na een heel geregel mochten we gaan skydiven in Byron Bay (Gold-Coast) en brachten ze ons daar met gratis vervoer heen. Helemaal top dus want nu konden we fijn een dagje Byron Bay eraan vast plakken.

’s Ochtends om 4 uur ging de wekker want om 5 uur kwam de bus ons al ophalen. Eenmaal aangekomen bij het skydiven bleek dat we onze vouchers waren vergeten bij het reisbureau. Ja heeeeel erg dom. Maar gelukkig hadden we nog onze oude vouchers van onze oorspronkelijk skydive in Brisbane en na een paar telefoontjes was het gelukkig allemaal opgelost. Tot op het laaste moment heb ik nog getwijfeld tussen foto’s of video, maar toch besloten om een video te nemen en dat bleek een fantastische keus. Mijn cameraman kwam al gelijk naar me toe en hij was heel grappig. Nam me de hele tijd apart om vragen te stellen en uiteindelijk heb ik dus een video van voor-tijdens-na het skydiven. Heel leuk om te zien, want vooraf zie je de zenuwen toch een beetje toe nemen. Het ene moment liep ik hele tijd heen er weer, dan zat ik juist heel stil, dan gingen we de hele tijd stomme grappen maken dus een gezonde spanning hing er wel. We hadden trouwens echt geluk met het weer want het was compleet helder, geen wolkje te zien. Na de laatste uitleg, kennis gemaakt met mijn begeleider en toen mochten we toch echt vliegtuig in.

Eenmaal in het vliegtuig gingen alle zenuwen weg, we hadden een prachtig uitzicht over Byron Bay en vanuit de lucht hebben we nog wat dolfijnen en walwissen gespot. Tot dat de deur ineens open ging, dan schrik je toch wel f. Een ijskoude windvlaag komt het vliegtuig binnen en dan weet je wat er gaat gebeuren. Het eerste meisje ging al super snel en het zag er toch wel f eng uit. Toen ging nummer twee en een grote tinteling van besef ging toch wel f door mijn lijf. Ineens was ik al aan de beurt, als derde!! We schoven naar voren zodat ik uiteindelijk op de rand van het vliegtuig zat, even aftellen en daar gingen we. Een seconde had ik mijn ogen dicht, toen ik me besefte dat dat niet heel slim was. Het was echt GEWELDIG, we maakte eerst allemaal salto’s en gingen alle kanten op. Toen we eenmaal recht vlogen werd ik op de schouders getikt en kon ik mijn armen openen. Ik wist niet wat ik mee maakte, het was zo’n gaaf gevoel. Toen ik naar de camera man tegenover me keek, zag ik dat die daar zweefde, balanceren op de wind, zonder enig hulp middel of wat dan ook. Toen besefte ik me dat ik er ook zo bij hing, en ik heb me nog nooit zo cool gevoeld. Ik bleef maar schreeuwen hoe vet het was (niet te horen op de video maar je kan liplezen: Waaaah, Oh My God, Yeaaaah). Toen ging de parachute open en dwaalde we rustig naar beneden, zo konden we nog even goed van uitzicht genieten. Rustig was het voor mij niet want ik zat nog bom vol adrenaline van die vrije val, moest er echt even van bijkomen. Toen mocht ik ook nog even de parachute zelf besturen, super leuk. En na een veilige landing mocht ik reactie geven in de camera. Ik was sprakenloos, kreeg er niet echt iets fatsoenlijks uit maar het is duidelijk dat ik er ontzettend van had genoten. Na de landing meteen naar Estelle gerend en elkaar dikke knuffel gegeven want we waren best trots.

Toen moesten we nog even wachten op de dvd, maar de adrenaline zat er nog goed in. Ik wou rennen, huilen, stil zitten en schreeuwen en het liefst allemaal tegelijk. Heel raar maar super super super vet gevoel. Nadat iedereen de dvd’s en foto’s had gingen we naar Byron Bay zelf om daar paar uurtjes rond te lopen en wat te eten. Estelle bleef daar, voor een paar dagen, omdat ze over een week terug naar Duitsland gaat. De terug weg naar Brisbane zat ik in de bus en smste een vriendin dat dit beste is wat ik ooit heb gedaan. Toen ging ik nadenken of dat echt zo was, en ik kan niks bedenken wat vetter was. De big smile op mijn gezicht wou die dag niet verdwijnen!

Eenmaal thuis natuurlijk meteen de dvd bekijken en dat ga ik nog vele malen meer doen. Ik heb screen shots gemaakt om ook wat foto’s te hebben. Ze zijn nu nog beetje wazig maar thuis (met wat betere apparatuur) zal ik nog eens proberen die wat scherper te maken. En elke keer als ik er aan terug denk zal ik nog hyper de pyper zijn en zonder enige twijfel zou ik het weer doen, graaaaag zelfs!

Dus, grote aanrader voor IEDEREEN:D