It feels like home

Met een plakje peperkoek met kaas in mijn mond en vanmorgen al een paar boterhammen met hagelslag achter de kiezen, zit ik weer helemaal klaar voor het volgende verslagje. Het is alweer even geleden dus moest diep terug graven in mijn geheugen wat er allemaal is gebeurt. Het meeste heb ik me wel weten te herinerren maar hier en daar zal ik toch nog wat kleine dingetjes vergeten.

Maar goed een ding wat me absoluut bij staat is een doordeweekse woensdag avond. Ik stond in de supermarkt en had geen idee wat ik die avond eens zou koken. Tot ik ineens een telefoontje kreeg met de vraag of ik mee ging gratis buritto’s eten bij een nieuw Mexicaans restaurant. Nou daar zegt natuurlijk niemand nee tegen. Eenmaal aangekomen bij het restaurant en de mega lange rij te hebben doorstaan, zag ik daar ineens….een voetbaltafel. Nou zal niet iedereen weten dat ik een opkomend supertalent ben qua tafelvoetbal, dus ik was ontzettend blij dat ik eindelijk een voetbaltafel had gevonden, kan ik fijn mijn talent verder ontwikkelen. Verder hebben we dat weekend rustig aan gedaan, want het was net na onze Pasen road-trip. Er is hier een chocolat bar in de stad, Max Brenner, waar we al heel erg vaak langs zijn gelopen dus die zijn we dat weekend maar eens gaan ontdekken en het was heerlijk!

Eens zien, op het werk gaat alles nog steeds z’n gangetje. Begint heel wat drukker te worden want in July komt de eerste conference er al aan: National Tourism & Events Excellence Conference in Melbourne. Verder hebben we er een extra conference bij gekregen die al in 9 weken wordt gehouden, dus iedereen is druk druk. Dit jaar zijn er nu dus 4 conferences. Zo nu en dan moeten we onszelf dus verwennen op het werk en zo zijn we eens op een donderdag ochtend (toen de computers f niet werkte en de baas niet aanwezig was) lekker erop uitgeweest voor een kopje koffie. En was het op een vrijdagmiddag zo druk dat we onszelf trakteerde op een dik vet glas wijn tijdens het werk. Het allerbeste komt aan het eind van dit verslagje, mijn baas nam ons namelijk mee uit eten, maar dat verstel ik zo want moet het natuurlijk wel chronologisch houden….stay tuned.

De volgende weekenden zaten ontzettend vol. Een weekend zijn we op vrijdagavond naar een Latin bar geweest, waar we onze heupen mochten shaken met alle getalenteerde latino’s. Een hele ervaring en wat swingende dansmoves rijker. De dag erna zijn we ‘s avonds naar de Brisbane Lions weeste kijken, een AFL (American Football League) game. Het was geen grootse wedstrijd maar we hadden goede plaatsen en super leuk om het zien. Het stadion was ontzettend groot en natuurlijk hadden we 111-46 gewonnen. Wat wel op viel is dat de supporters hier veel rustiger zijn dan in Nederland en de ‘vijanden’ konden gewoon langs elkaar in het vak zitten. De dag erna, zondags, mocht ik de auto van een collega weer lenen omdat ze 5 dagen op vakantie was. Die kans hebben we mooi benut om naar de Caloundra, Sunshine Coast, te rijden. Heerlijk dagje op het strand, waar we de meeste tijd hebben besteed met klimmen op de rotsen en opzoek naar de grote krabben. Toen ik ‘s avonds iedereen weer thuis afgezet had, hoefde ik ‘alleen nog maar’ terug naar huis te rijden. AAAH. Ik moest midden door de stad, waar bijna alleen maar 1-richtings wegen zijn. Nee geen nood, ik reed niet tegen het verkeer in, maar nam wel een afslag te vroeg…waardoor ik op de snelweg belandde en geen idee had waar ik heen ging. Drie kwartier later was ik dan eindelijk thuis, helemaaaal kapot moe. Nou maandags had ik nog steeds de auto dus ging ik samen met Katty naar de Ikea om voor mij een matras te kopen. Aangezien mijn budget niet heel hoog was, moest ik het goedkoopste matras nemen. Maar ik heb erg genoten van het uitproberen van alle andere bedden. Toen moesten we dat matras nog in de auto zien te krijgen, wat niet leek te passen. Dus deze crea-bea’s zijn zo slim, om de gehele verpakking eraf te halen, matras beetje dubbel buigen en voila toen paste het precies in de auto.

De rest van de week sla ik maar even over want was volgens mij niet ontzettend spannend. Oja wel een ding... het was namelijk ANZAC day, de dag dat oude oorlogs veteranen worden ge-eerd. En dat vieren ze hier grootst, met ene ceremony om half 5 ‘sochtends en de rest van de ochtend een parada met massas mensen langs de kant, trots zwaaien met hun austraische vlaggetjes!

Maar dat weekend erop was ontzettend mega super duper spannend. Want er stond me namelijk een echte Holland-party te wachten. Ja ja, we hebben hier uitgebreid Koninginnedag gevierd!! Zaterdag kwam ik rond de middag uit mijn bed gerold, want had een hartstikke leuk welcome-back feestje van een oud huisgenootje gehad de dag ervoor. En toen gelijk door om te vrijwillige op het NL feestje. We begonnen met wat drankjes en ondertussen de hele zaal versierd, alles zag oranje. En daarna ben ik rond een uur of 6 de keuken ingerold om overheerlijke frikadellen en kroketten te bakken. Wat had ik dat gemist, maanden naar uit gekeken, en afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. Ik heb wel 5 a 6 frikadellen als een malle opgegeten :) heerlijk. Verder stond er ook een kraam waar ze allerlei NL lekkernijen verkochten dus nu weten jullie ook meteen hoe ik aan mijn peperkoek en hagelslag kom. Nou dit feestje is uiteindelijk geëindigd in een zeer geslaagde Koninginnedag!

Nou dat hopsaflops naar afgelopen maandag want dat was een ervaring die ik niet snel zal vergeten. De baas nam ons mee uit eten als dank voor ons harde werk de afgelopen maanden. Ik wist niet precies naar welk restaurant, dat hoorde ik pas toen ik op werk aan kwam. Natuurlijk voelde ik me die dag niet op en top, waarschijnlijk door al die frikadellen, dus had voor een keer geen zin om mijn haren te doen of mijn chique kleren aan te trekken dus vertrok redelijk ‘casual’ naar het werk. Slechte keus, want wat bleek, we gingen naar een Gala Diner! Ter ere van beroemd chef kok Matt Golinski. Hij heeft afgelopen kerst zijn vrouw en kinderen verloren toen zijn huis in brand stond en is zelf net 3 dagen verlost uit het ziekenhuis. Zijn vrienden en collega’s, ook allemaal chef-koks, zijn een goed doel begonnen om hem en andere mensen die herstellen van brandwonden te helpen. Toen we daar aankwamen, iedereen natuurlijk op z’n chiquest gekleed, kon ik niet geloven wat ik zag. De tafel was gedekt met voor iedereen 5 messen, 5 vorken, 5 glazen wijn en een zeer uitgebreide menu kaart. Het eten wat natuurlijk heerlijk, alles bereid door beroemde Australische chef koks. De avond werd gepresenteerd door een nieuws lezeres en verder waren er wat ministers in de zaal waar mijn baas even een praatje mee ging maken alsof het niets was. Verder was er die avond ook een veiling, met kookgerei, kaartjes naar concerten, gesigneerde shirts, meubilair, privé kook sessies door de chef koks, reizen) …noem maar op. En die spullen verder geveild voor ongelooflijk veel geld. De 1000/2000$ bleven maar komen en de handen bleven de lucht in gaan. Heel erg leuk om te zien.

Nou na deze indrukwekkende avond, kon ik toch echt niet langer wachten om een nieuw verslagje te plaatsen. Wat er de komende tijd gaat gebeuren is…

Over 10 dagen SKYDIVEN
Over 19 dagen Papa en Mama op bezoek
Over een tijdje komen nog 2 vrienden van school me opzoeken
En vast nog veel meer, waar ik nog niks van af weet

Hoop dat alles thuis nog goed gaat! Heel veel groetjes aan iedereen

Kisssssies.