Easter road-trip: un-freakin’-believable

Ik zal jullie niet langer in spanning houden, want kan zelf niet wachten dit fantastische weekend te vertellen. Ik had dus 4 dagen vrij van werk, omdat het Pasen is. Samen met Elena (Duits), Linda (Duits) en Diana (Colombiaanse) zijn we op road-trip vertrokken. Eerst naar New South Wales langs de kust en daarna het binnenland in. Gelukkig heb ik fantastische collega’s, want we mochten gratis en voor niks de auto van een collega lenen. Hier in aussie land rijden ze aan de linker kant van de weg, en aangezien Elena en ik de enige waren die reden, ben ik ondertussen gepromoveerd tot uiterst ervaren chauffeur…meer hierover later. De dag voor vertrek had Diana nog even twee tenten bij elkaar geraapt en na deze uitgebreide voorbereiding waren we vrijdag ochtend 7 uur allemaal klaar voor vertrek. Muziekje aan, raampje open, blote voetjes op het gaspedaal en gaan met die banaan!

Ik wil me graag op voorhand vast verontschuldigen voor deze ongelooflijk lange lap tekst, maar ik kan er niks aan doen. Ik krijg het niet over mijn hart om ook maar iets van dit alles achterwegen te laten. Dus ik zou zeggen, neem een stukje Limburgse vlaai, denk ondertussen aan mij, en ga er maar eens goed voor zitten.

Dag 1: Vandaag gingen we naar NSW, in die staat kan je de campings van te voren niet boeken, het was dus op goed geluk een plekje op de camping weten te bemachtigen. Want niet al te makkelijk is tijdens Pasen, met alle camping-verslaafde Australiërs. Maar met volle moed sjeesde we de snelweg af, op naar Byron Bay, met een pitstop in Calloongatta om alvast aan het strand en het prachtige weer te wennen. Aangekomen in Byron was het prioriteit om een camping plek te vinden, natuurlijk was alles al vol. Maar niet getreurd, want dit kwam ons prima uit. Uiteindelijk belande we namelijk op een van de beste campings die je maar kan wensen. Het aller laatste ini-mini plekje was voor ons! Een camping in Byron Bay Cape (prachtig en meest oostelijke punt van Australië) met een loopafstand naar het strand van ongeveer 2 min. De eerste uren dus fijn op het strand gespendeerd, een kleurtje kweken om er lekker zomers (in de herfst) bij te lopen de rest van het weekend. Ondertussen hebben Diana en ik ons eerste indrukwekkende camping avontuur beleefd. We stonden bij de auto en ineens roept de buurman: DON’T FREAK OUT. Ja natuurlijk is dat dan het eerste wat ik doe, uiteindelijk bleek dat er een Guana onder de auto zat en op ons af kwam lopen. Een beest van minstens een meter lang dat lijkt op een kruising tussen een krokodil en slang. Liep gewoon op z’n gemakkie door de camping. Waarom ook niet. Nou eenmaal van de schok bekomen zijn we vertrokken naar Byron Bay Cape look-out waar we dus echt helemaal oost op Australië stonden en een niet te geloven mooi uitzicht. We waren er precies op de goede tijd, dat we konden genieten van de heerlijke zon gevolgd door de zonsondergang. ‘s Avonds zijn we de ‘stad’ Byron zelf ingegaan, beetje gechillt op het strand met een gitaartje erbij en vervolgens met wat andere mensen die we kende naar een ‘festival’ gegaan. Want hun hadden gehoord dat er ergens een cool festival gaande was. Nou daar waren wij wel in geïnteresseerd. Maar het eindigde compleet anders dan we ook mar hadden kunnen denken!! Het ‘festival’ was 20 km diep verstopt in een regenwoud, dus in het donker slingerde wij daarheen. Eenmaal aangekomen klonk het niks als een festival en zag er heel erg donker, eng en creepy uit en het was ook nog eens volle maan. Liefst wouden we omdraaien, maar we wisten de weg terug niet. Dus toch maar even gaan kijken, wantja nu waren we daar. ONGELOOFLIJK. Daar stond een hele grote boomhut; inclusief outdoor keuken, wat banken en zo’n 15 stoned-e hippies. Een van de jongens die met ons mee was had een gitaar, dus wij hebben onze avond gespendeerd liedjes zingen en muziek maken met echte hippies in een boomhut ergens in een bos. Zelfs de terug weg was een avontuur, want we reden achter een van de hippies aan die ons wel de weg zou wijzen. Maar die vrouw was ongelooflijk stoned, dus een paar keer moeten omdraaien om een andere weg te nemen, slinger de slinger en snelheid zat er goed in (op die kleine bospaden) hebben we het uiteindelijk toch gered om de weg terug te vinden.

Dag 2: Deze dag begon met ocean-view breakfast in het zonnetje op de camping. Wat is kamperen toch fijn. Daarna zijn we vertrokken naar Lennox Head, een plaatsje iets meer naar het zuiden, ook aan de kust maar wat minder toeristisch. Onderweg nog even gestopt bij een klein marktje in een dorp en daarna was het ook in Lennox tijd om een camping plek te vinden. Maar hier in Lennox zat alles ECHT vol. Na een tijdje hadden we maar besloten van de dag te genieten en ‘s avonds wel een oplossing voor slaap plek te zoeken. Lennox is heel erg mooi, met een super strand. Helaas geen surfboard gehuurd want de golven waren iets te hoog voor een nog-net-niet-professioneel surfer als ik. Na wat boodschappen te hebben gedaan hebben we een public-bbq opgezocht en onszelf een aantal overheerlijke hamburgers gebraden. Ondertussen werd het toch wel tijd om een na te gaan denken over een slaap plek die nacht. Het is namelijk verboden om gewoon langs de weg te slapen (in auto/tent). Na lang wikken en wegen hadden we besloten dat slapen op het strand de beste oplossing was. Dus vol goede moed op naar het strand, toen we aankwamen konden we haast geen strand meer zien omdat het hoge vloed was. Toch was er nog een klein stukje strand waar we de avond konden eindigen met een aantal glaasjes Goon, het water kwam tot aan onze voeten. Wat heel bijzonder was, maar ook heel normaal, is dat ik me ineens besefte dat we echt op het randje van Australië zaten en heel ver weg van elk ander land. Noodoplossing voor de nacht: in de auto crashen.

Dag 3: ‘s Ochtends om 5 uur worden we wakker door gebonk op de ramen….nee geen nood, geen politie, maar een vrouw die graag de markt wou opzetten (!). Dus of we even 200 meter verderop wouden parkeren. Braaf als wij zijn, doen we dat gewoon. En omdat we toch wakker waren, zijn we maar wakker gebleven. Zo hebben we heerlijk de zonsopgang kunnen zien, een boterhammetje met jam gegeten (in zo’n 25 graden om 7 uur ‘s ochtends) en toen onszelf wakker gezwommen in de zee. Ik kan me geen betere manier voorstellen om wakker te worden, heb nog nooit zo erg genoten van een ochtend. Op deze manier zou ik elke dag wel in een auto slapen en om 5 uur op staan! Die markt was dus onze ‘alarmklok’ van die morgen, natuurlijk gingen we daar dus even een kijkje nemen. En het was het waard, wat een leuke markt. Jammer dat ik telkens moet nadenken, voordat ik iets koop, of het ik mijn koffer zal passen en of het niet te zwaar is. Maar dat is wel beter voor de centjes. Toen we dat gezien hadden, hop de auto in en op naar Nimbin. Nimbin is een heel heel klein dorpje in New South Wales, bestaat letterlijk uit 1 straat, maar is in heel Australië bekend. Want Nimbin is namelijk DE hippie en drugs place to be. De straat staat vol met graffiti, psychologisch en levensgenietende teksten en zelfverzonnen spreuken, heel erg kleurrijk en ze verkopen die ongelooflijk lelijke T-shirt en stoffen die vroeger in waren (heel veel felle kleuren, beetje vaal gewassen kringen). Een van de meest typische spreuken voor dat plaatsje is: ‘’How absurd is a law that seeks to classify a plant as a crime, as if there were something feloniously wrong with nature’’. Verder zijn wij ‘maar’ twee keer gevraagd of we marihuana wouden kopen, begrijpelijk want we zien er erg drug verslaafd uit.. Na deze, weer, nieuwe ervaring was het tijd voor wat natuur. Op naar de National Parks. Het begint misschien saai te worden, maar ook dit was prachtig. Het was gewoon heerlijk om met eigen ogen te zien hoe mooi dit land is. We hebben hier een korte wandeltocht gedaan, die letterlijk midden door het regenwoud liep, we moesten telkens de planten opzij duwen. Na nog wat meer hier te hebben rond gekeken, moesten we verder om voor het donker in een ander National Park te zijn waar onze camping voor die avond was. Wat bleek; we hadden ons een beetje vergist in de afstand. Eenmaal uit het eerste National Park begon het al donker te worden. We hielden even een stop voor pre-dinner op een smalle maar lange weg waar je zo ver kon kijken in het uitzicht, helemaal uitgestrekt land en geen leven te bekennen…wat een stilte, die we fijn hebben verpest door ons mooie gezang. Eenmaal weer onderweg naar het andere park hebben we nog wat kangoeroes gezien en uiteindelijk na een lange tocht hadden we de camping voor die nacht gevonden (hadden we al geboekt van te voren, was in QLD). Omdat wij zo ongelooflijk slim zijn, waren we onze zaklamp vergeten. Dus in het donker de tent opgezet en daarna het picknick dekentje erbij gepakt en weer een aantal glaasjes Goon achterover werken en de dag door spreken.

Dag 4: ‘s Ochtends werden we wakker op de camping, totaal anders dan de vorige in Byron Bay. Dit was dus midden in een bos, met het geluid van de waterval op de achtergrond (ipv. de zee). En het was een heel groot open veld met allemaal tenten in een soort kring, heel erg gezellig zag het eruit. Australiërs houden van kamperen, dus ze trokken er allemaal op uit met grote groepen familie en vrienden (de camp grounds in National Parks zijn heel goedkoop). Na alweer een heerlijk ontbijtje bestaande uit, traditie getrouw, boterhammetjes met jam, zijn we vertrokken naar het zuiden van dit National Park. Opzoek naar de grote Queen Mary Waterfalls. Na een lange tocht, kriskras door de bergen, met de afgrond vlak langs ons…EN aan de linker kant van de weg, vind ik dat ik recht van spreken heb om mezelf te promoveren tot uiterst ervaren chauffeur. (Gerda Rutten, als je dit leest, ik moest toch echt even aan je denken, ik denk dat je blij zal zijn dat je hier niet bij was haha). Eenmaal aangekomen bij de waterval, was het zelfs nog beter dan dat we hadden verwacht. Het was prachtig hoe groot en we konden heel erg dichtbij komen. Watervallen is de meest mooie natuur die er is, loveee it. Na dit gezien te hebben hadden we nog een National Park te goed, op de weg terug naar huis: Mount Tamborine. Ik heb met volle teugen genoten van de hele weg daar naar toe. Het landschap is ontzettend mooi. Heel erg lange wegen zodat je diep in de verte kan kijken en al ziet hoe de weg zich verder kronkelt. Maar ook heel erg uitgestrekte weilanden, natuur en grote bergen op de achtergrond. Het was voor mij echt typisch Australisch; dat groen, bruin en oranje landschap. Alsof dit nog niet genoeg is, mochten we ook nog even stoppen voor zo’n honderden koeien die op hun dooie gemakje de weg over staken, toppie. Oh en ik zou het bijna vergeten, we hebben ook nog een dode slang gezien langs de weg en heel cool een kangoeroe die uit een beekje dronk. Op de wegen hier mag je heel hard rijden, zo’n 100km/h. Lijkt niet veel, maar wel als je weet dat het gewoon een simpele, smalle weg is, soms zonder streep in het midden, maar je in NL max. 60 mag. Maar dat vind lizje niks niet erg :) Oké uiteindelijk waren we in Mt Tamborine, maar de skywalk die we wouden doen (wandeltocht door de bomen, verbonden met bruggen) was helaas al gesloten, omdat we ons alweer een beetje verschat hadden in de tijd. Toen maar een andere tocht genomen en het is echt een super vet regenwoud, met hele hoge palmbomen en veel beekjes en mini watervallen. Uiteindelijk kwamen we bij een track dat eigenlijk was gesloten omdat het slecht begaanbaar was. Maar omdat wij zo stoer en dapper en niet zo slim zijn, trokken wij ons daar niks van aan. In het begin ging het goed maar het begon al donker te worden en uiteindelijk konden we dus echt niet meer verder omdat het pad zo slecht was. Dus in het pikkedonker, nog steeds zonder zaklamp, liepen daar vier meisjes dat hele pokken end terug op smalle slipperige en slecht begaanbare paadjes. Voor het eerst in mijn leven was ik dus blij met de geur van de public-toilets die we roken en wisten dat we er haast waren. En zoals alle avonturen van dat weekend, hebben we ook dit weer overleefd. Eenmaal terug in de stad hebben we rondje car-wash gedaan, zijn we nog een dikke vette pizza gaan eten om het weekend af te sluiten en toen was het tijd om fijn thuis te komen, alle spullen in een hoek te gooien en mijn bed in te duiken. Want hoe fantastisch het weekend ook was, erg vermoeiend.

Zo. Ik ben erg trots op iedereen die dit helemaal heeft kunnen uitlezen, en ook op iedereen die een poging heeft gewaagd haha. Ik wou nog even zeggen dat het super leuk is om altijd reacties te lezen, doet me goed:)

Happy Easter (beter laat dan nooit) hihi. Voorlopig hou ik me denk ik even rustig, niks groots op de planning. Ik ga mijn weekenden vullen met shoppen, bbq-en, Rock Climbing, Rubgy game en voor de rest laat ik me verassen want dat zijn vaak de beste momenten!

Toedels.